Odsłonięcie zęba zatrzymanego – zabieg ten w ogromnej większości wypadków dotyczy kłów. Kiedy mamy do czynienia z zaburzeniami prawidłowego wzrostu zębów, konieczne staje się ortodontyczne ich wyprowadzenie do łuku.
Może to być spowodowane nieprawidłowym kierunkiem umiejscowienia zawiązka zęba, zbyt małą szerokością szczęki, bądź też urazem z dzieciństwa.
Zabieg zawsze robi się w znieczuleniu. Polega on na zlokalizowaniu zęba za pomocą diagnostyki radiologicznej, chirurgicznym odsłonięciu, czyli „odnalezieniu go” oraz przytwierdzeniu zamka ortodontycznego. Przy pomocy zabiegów ortodontycznych po okresie 15-24 miesięcy ma on szansę uzyskać prawidłową pozycję w łuku szczęki.
Nie zawsze jednak jest to w pełni możliwe. Osobnicze warunki anatomiczne, niekorzystne położenie zęba zatrzymanego w stosunku do zębów sąsiadujących, może doprowadzić bowiem (w trakcie próby ustawienia go w pożądanym miejscu) do resorpcji (zaniku) korzeni tych zębów. Poddaje to wówczas w wątpliwość sens przeprowadzenia dalszego leczenia ortodontycznego.
Bywa też tak, że zęby zatrzymane nie poddają się siłom ortodontycznym i pozostają w retencji. W takiej sytuacji konieczne jest użycie techniki piezochirurgicznej, tzn. nacięcie blaszki kostnej sąsiadującej z zębem zatrzymanym. Skutkiem tego zabiegu jest osłabienie blokady kostnej, jak również przyspieszenie leczenia ortodontycznego.
Usunięcie zęba zatrzymanego wskazane jest dopiero wówczas, kiedy sprowadzenie go do łuku zębowego niesie zbyt duże ryzyko dla zębów sąsiednich, albo gdy zabiegi chirurgiczno-ortodontyczne nie przynoszą dobrych rezultatów. Zabieg ten przeprowadza się łącznie z konieczną odbudową tkanki kostnej np. preparatem kościozastępczym Bio-Oss, potem wszczepia się implant stomatologiczny.
